Moja gra z "Grą o tron."

Leży. Na stole. W sumie od tygodnia. Wtedy przyszła paczka z Amazonu. I tak leży. Żona obejrzała praktycznie hurtem, 10 godzin. Leży na stole piękne pudełko z pierwszym sezonem "Gry o tron." Wszędzie wokoło już pełno ekscytacji, bo ruszył drugi sezon. Na stole leży pierwszy, ja go nie ruszam ...

Kocham fantasy, w każdej postaci: książek, komiksów, gier, filmów, seriali. Trochę trwa ta miłości jakoś ostatnio przechodzi ciężkie chwile. Nie potrafię siąść i z przyjemnością poczytać jakieś książki fantasy. Czegoś nowego prócz Sapkowskiego, Prachetta czy innych. Co chwilę ktoś mi opowiada o jakiś nowych wspaniałych tytułach, czytam jakieś entuzjastyczne recenzje. No i nie chwytam za nic nowego, bo jakoś nie chce się rozczarować. Głupie wiem. Tak też zrobiłem z cyklem Martina "Pieśń Lodu i Ognia".

Potem pojawił się serial i dziki szał na niego. Nagle fantasy na topie, wszyscy zachwyceni, wpatrzeni w telewizory i monitory. Fajnie, jak serial robi HBO musi być świetny. Nie dałem się jednak złapać szałowi. Po części bo nie mam HBO;) A partyzantka internetowa mnie nie bawi. 

Potem jednak pokątnie obejrzałem ze dwa odcinki. Wrażenie oczywiście super. Jednak żadnej partyzantki, żadnego dalszego oglądania.  Poczekam na DVD postanowiłem. No i jeszcze jedna rzecz. "Gra o tron" to do bólu realna opowieść o ludziach, rządach, władzy. Zrzucanie dzieciaków z wieży to nie było to czego wtedy i chyba jeszcze teraz oczekuję. Za poważnie i za realnie wszystko wokół mnie. 

Jednak leży ten pierwszy sezon, Ja dojrzewam żeby usiąść i go obejrzeć. Totalnie spóźniony do reszty świata, ale na moich warunkach. Głupie wiem:)

Dziękuję wszystkim którzy pamiętali o tym dniu moich urodzin...żałuję że nie mogłem się z wami zobaczyć.